Söz bitince...attı birisi beni bulutların koynundan; düştüm aşağılara da niye güldüm! içtim zehrini akrebin yelkovanın, sırladım ömrü dört bir yandan şiirle; cehennemi cebimden mi düşürdüm? ardımda sürgit bir avcı soluğu, anladım artık ne ekmek ne su ne de beste gerek bu şiire; düştü yakasından mülkiyeti canın okyanusun çiçekli tuzlarında söndü volta attığım aynaların göğsünde öyle aniden ben seni görünce, belki öyle sanmışım, ben onu değil de cehennem beni cebinden düşürdü! Hidayet DAL/ onbeşkasımikibinonbeş/Can Sokağı Lambaları |