Şehide Yakılan Şiiryeşil kubbenin çığlıklarından dökülüyor üzerime bebeklerin ölüm suskunluğu kanlı boğazından vuruyor kıyılarıma denizin hıçkırıkları seyreliyor ufkumun kandillerinde ışıldayan görüşü menzilimin leylaklar hüzün leylaklar sensizlik saçıyor yollarıma dökülen saçlarına şafağın yuvarlanıyor döşeğinden bulutların melekler turaçlar ötmüyor çayırların rüzgara kapılan benekli cilvesinde lodos dinmiyor üflüyor Akçakale’den çehremin alık yanaklarına soluyor güllerin ucunda kırmıza açan sevinci tenimin yalnızlık bilendikçe gönlümün hicranında şûhedası düşüyor minarelerden yiğidimin dilkeşhaveran makamının akan gözyaşlarından uçuyor siyah yaşmağım tanyelinin ağzından tabutunun üzerine gecenin gözlerinde yanarken gençliğimin omuzlarda giden cengâveri bir kız çocuğu doğuruyor acılarım sabahın ıslak kundağına senin bende parçalanan dokularından ve ağlıyor insan… ’’Yarpuz sayı 26’’ |
gönlümün damı kanat çırparken sırılsıklam
toprak kokan ellerinle nasırlı yüreğinle gel
tenine karışsın gül filizlerini süren tenim
çok güzeldi Üstademi,akıcı ve anlamlıydı,kutluyorum,Dualarımla ve selamlarımla