kendini kandıramayanların şiiriSuskunum tabi Tüm yolları yürümüş gibiyim Duymuş gibi tüm sözcükleri Olan her şey ölmüş gibi Ölen her şey devasa Karnımda inceden ağrı -Tabiatını unutan ne varsa- Annem mesela Hep orda dursa gözleri nemli Babam gizliden duygusal ve fevri Gösterişsiz sevilsem toprak gibi Ve konuşsam kendime yine, yeni İlişirken göğsüme Patikaların asil kederi Üzgünüm tabi Sahipsiz sızılar görmekten adım başı Yataklık ederken kalbim düşlere- hercai- Üzgünüm; titremedi içim içleri gibi Oysa… Denedimdi Yalnızlık seçip Silah gibi zihnime doğrultmayı Küskünlükler Darmadağın beklentiler hayal ettimdi Eşitledimdi Ah’ını yerden almayanların kaderine kaderimi Ölüm yok dedi biri Soğudum Tenhalaştıkça büyüyen sokaklar gibi |
ölüm mü? Allah' ın kendisinden başka her şeye, herkese muhteşem hediyesi!
haddim mi? bilirim efendim. öbür dünyada da nasip olur inşallah.