ÖLÜMÜN KABRİ
Suskun bir kıyamın rüzgarında
Kör yiğitler savaşır… Kılıçsız, boşluğa savrulur darbeler Boşalmış sadaklar, Atılmadan oklar! Sahneymiş bu coşkun dalgalar Sahneymiş, perdesiz… Arama beni Spartacusun özgürlük savaşında Satılmış hayatlara meyletmedim hiç Rebi’nin paslı mızrağında bul beni Hakkın, Özgürlüğün savaşında Ölümün kabrini kazacağım yüreğime Yiğitlik aksın diye sadrımdan Ölüm ölürken, Dirileceğim ölümle İşte bunlar ölümün o sevimli ellerinde Ve hep umutlar… Sonra bekleyiş Bir başka bekleyişe… Ey şafağın soluğu, Öp ruhumu Aydınlığın toplar belki dağılan yüreğimi |