Çözüyorum gökyüzünden Eylül düğümlerini
Rengini ararken yaprakların
Mavi yeşil umutlar dökülüyor üstüme
Sonbahara inat...

Ben sevda türküleri diziyorum
Rüzgâr hüzünlü melodileri topluyor kirpiklerime
Gül oyalı salıncaklarda avutuyorum yalnızlığımı
Kederli ellere alışmış tomurcuklar saçılıyor toprağa
Martılar uçmuyor artık içimin denizlerinde
Yitirilmiş sevgi parçalarını alıp gittiler

Hazana kertilmiş b/akışlarımın ağırlığında
Kuruyor saçım-sakalım
Yüzümün kuraklığına dokunuyor ıslaklık
İşte yine ağlıyorum...
Mermi ağırlığında damlalar düşüyor dizlerime

Ve bir çift bakış harlanır Medusa’nın gözlerinden
Eylül darmadağın
Herkesin başı önünde
Aksayan yüreklerin t/esirinde yarım adımlar
Sokaklar soluk renklerin esaretinde
Şiirler haykırmaya susamış
Saklanmış avuçlarda

Bulutlar gelinlik mi kefen mi bilemedim
Bu yüzden yağmura bir isim veremedim
Öylece özendim sadece
Varsın ıslansın eylül
Ve dökülsün yaprakları sevmelerin
Sürülürken toprağa alınlarda ki aşkın izleri...

Özlemim açlığında hatıraların
Ekmeğim de parmaklarının lezzeti
Ve sunduğun balık çorbası tadında gözyaşım
İki kişilik bir hasretin tek kalan kanadı ben
Savrulmak...
Ne düşmek nede uçabilmek...
Çırpınmak öylece gülüşlerinin huzur ağında

Topladım tüm esintilerini düşlerimde
Florya’nın, Van gölünün
Bir akşam çayında haliç’in
Kani spinin, Dicle’nin
Ve asiliğinden Salomen’in
Toroslarda endemik çiçeklerinin
Gözyaşlarındaki merhametin
Sürgün edilmiş ihanetlerin
Ve aşkın ibresi şehadetin

Ey aşkı ar...
İzheb..! dedin
Gölgenden geçtim
Sahi sen bilmezsin
Eylül uçurumlarının kenarlarında
Ölümlerden kaç ölüm seçtim...
Eylül’e dağlar sevdamıza ar yakışır
Ucu cennet kokan hâl yakışır