Gökyüzünün Gözyaşları
Ve durgun esen bir rüzgâr ilişiyor,
Pencereden içeriye. Bir ayağı kırık olan masamın, Köşesindeki çayımdan tüten buharla, Dans etmeye başlıyor. Odada büyük bir sessizlik var. Bu sessizliği, Ardı arkası kesilmeyen, Duvar saatinin tik tak, Ve, Kapı gıcırtısından çıkan, İnsanı huzursuz eden, Bir ses topluluğu bozuyordu. Okuduğum kitap, Beni geçmişe doğru yol alan, Mürettebatsız bir gemide, Dalgaları seyrederken; İçimi ürpertir, Bir yalnızlığa mahkum ediyor. Ve gökyüzü, Gözyaşlarını akıtırken, Penceremden içeriye ilişen, Birkaç damla ile, Kendime geliyor, Kitabı elimden düşürüyordum. Susuyordum, Gecenin karanlığı ile birlikte. Ve anlıyordum ki, O an ki dalgınlığım, En güzel geçmişimi, En güzel yalnızlığımı, Yani sana olan özlemimi, Tarifsiz çırpınışlarımı, |
Kalemin susmasın
.....................Saygılar selamlar