Ve Uyanıyor İnsan
Gün doğarken başlıyor hayat telaşı.
Bir koşuşturmaca, Alıp gidiyor başını. Uyanıyor doğayı güzelleştiren, Kelebekler, Kuşlar, Çiçekler, .... Uyanıyor insan En tatlı uykusundan. Hava güzel olunca, Bir ayrı oluyor, güne başlamak. Ve mutluysan, Eksik kalmamışsan hayata, Daha bir başka oluyor, Ve uyanıyor insan, Eksik kalanlarıyla, Tamamlamayı umut ederken. Takvim yaprakları gibi eskiyor yaşınılmışlıklar. Hatırlıyor musun? "Gideceğim." dediğin günü. Hava soğuyor Ten üşüyor, Gün üzerini örtüyor, Cümleni bitirdiğin zaman. İşte az evvel oradan geçtim. Zaman durdu. Ben durdum. Rüzgar sesini yitirdi, Ellerimi uzattım, Ellerini tutmak için. Ama havada kaldı, Bütün yarınlarım, Senli hayallerim... Demiştim ya; Ve uyanıyor insan, Eksik kalanlarıyla, Tamamlamayı umut ederken. İbrahim Halil ÖZLÜ Saat: 23:48 Tarih: 09-01-2019 |