Benden Sana Bir Parça

Bir kervan göründü,
Sessizliği bozmadan adım adım ilerliyordu.
Az ilerde durakladı.
Sağıma soluma baktım,
Benden başka gören yoktu.
Rüya mıydı bu?
Yoksa ben gitmiş miydim bu dünyadan?
Bilemedim.
Şaşkındım.
Ve şaşkınlığım ismimi seslenmeleriyle
Bir kat daha arttı.

Ne oluyor?
Bunlar kimdi?
İsmimi nerden biliyorlardı?

Yüreğim kanat çırpmaya başlayan,
Yavru kuş misali,
Yerine sığamıyordu.
Adeta o yana doğru uçmak istiyordu.

Korku, ürperti, endişe…
Her yanımı kaplarken;
İçimi bir ferahlık kapladı.

İlerlemeye başladım.
Ben ilerledikçe içim içime sığmıyordu.

Bir kavuşma,
Bir koku…

Ve sordum kendime;
“Kimeydi bu kavuşma?”
“Kimdendi bu koku?”

Tam sorularıma cevap bulurken
Bir hengâmedir koptu,
Ortada ne bir kervan,
Ne bir ses vardı.

Yalnızca; elimde bir mendil.
Ve içime sığmayan bir koku..

Uzun uzun baktım mendile.
Bir şey söyleyecek gibiydi.
Sustu gökyüzü,
Sessizliğe büründü rüzgâr,
Karanlığın ardına çekildi, ay.

Ve konuştu zaman.

“Benden Sana Bir Parça.”

23:25
04.03.2019
İbrahim Halil ÖZLÜ