2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1320
Okunma
küçük dünyamızda büyük insanız
bir kapı gibi kilitledik aydınlığı
günlük yaşamlarımızı soyunduk
giyindik korkularımızı
daha vakur, daha ağırız şimdi.
gözlerimiz mavi umut döküyor
kara günlerimize
gözlerimiz yeşil bahar
kanın, gözyaşının, acının toprağına
ve gözlerimiz ela sonuna kadar.
bir çocuğa sokak boyu bakarken
işte o renkler çakır olur, yalım yalım
yakar, zalim dediğimiz o aptalın zulmünü
ah! gözler kör, bu ikircikli yürek
söyle şimdi neye yarar.
oğullarımız kızlarımız de ki sen: ağıtlarımız
işkence, yokluk, yalnızlık tepeden tırnağa
yüzümüz yılan ölüsü kuru toprak
düşündükçe umut kırığı o derin karanlığı
yine de bir umut Sisyphus’un inancında.
adam olunur mu korkudan bilmem ki...
sustuk işte!
Zeki KIRHAN
5.0
100% (1)
Cevap Yaz