BİR AVUÇ SEVGİ
Vurulmuşsun ay karanlığında
Bir kayanın kucağına yaslanırsın Kanın damladığı taş ağlar. Yalanlar gülerek sarar yaranı Yağmur şefkatle saçlarını okşar Suskunluğun elleri yüreğindedir. Sokakları kapıları dolaşır rüzgar Beklenmedik haberle gelir mi?... Çok değildi oysa bir gülümseme yeterdi. Yasaklıdır şehir gidemezsin, kaldırımlar acı yüklü!... Oldukça kalabalık, gölgelerimiz dökülmüş yollara Dünleri yaşarken, bu günü yürüyemezsin. Dudaklarına yoksulluğun sesi değmiş insanlarız Güvendikçe kendimizi ararız olmadığımız yerlerde Kapısı açılmayan evler yaparız, nedensiz yıkılan evler... Bir avuç sevgiyle bir ömrü bekleyen Elleri gökyüzünde umut arayanlarız Belki bugün belki yarın... sevgiye koşan yoksunlarız. Zeki KIRHAN |