palto
palto
gogol’a şimdi boran şimdi kar girildi zemheriyle bin bela paltoya sesi çocuk olan o özleme yanağında iki damla sevinç o zaman sıcaktı dizleri. parlar ucunda sedef saplı ayaz yüzünde yanar keskin acı duyarsız bir eldiven, eprimiş cebine tutmuş kaşların çatağı tipi gözlere duman sarar bıyıklar ayaklar, buz kırar buz içine. silkeler fırtına içini dışını sızlar etleri kemane dişleri gurbet keder vurur omzuna ipliklerine sığmayan palto anılardan sökülür annelere. yakası sarmıyor artık, dik idi, yatık şimdi elden düşme, bir kolu kaçık, düğmeler kemik ceplerinde çocuklukla uçan mutluluk iki yakası gelmez bir araya zemheri. anıların ağırlığı şimdi kış yatağında… zeki kırhan sayfa: 19 da |
Bir şairin palto şiirine
Güzel bir şiir okudum
Sevgiyle kalın