Taş oldu yüzüm

Tebessümün bile izi kalmadı,
Gülmeyi unuttum taş oldu yüzüm.
Şu akılsız başım öğüt almadı,
Şimdi heyhatlar la ağlıyor gözüm.

Surları devirir, dağı yıkardım,
Duvara tırmanır dama çıkardım,
Ne yorulma bilir, ne de bıkardım,
En dik yokuş bile olurdu düzüm.

Acizlik aklıma asla gelmezdi,
Kan kusardım amma kimse bilmezdi,
Çareler tükenmez umut ölmezdi,
Arayıp bulurdum illa bir çözüm.

Bilirim sanırdım bilmiyormuşum,
Oldum zan ederken olmuyormuşum,
Testim delikmiş de dolmuyormuşum,
Külli iradede yok olmuş cüzüm.

Gizli sırlarımı kimse bilmese,
Köre ne demeli bizi görmezse,
Rabbim lütfederek izin vermezse,
Diktiğim asmalar vermiyor üzüm.

Ben bu kaderimi kendim seçmedim,
Kendimden geçtim de Haktan geçmedim,
Çok tohumlar ektim ürün biçmedim,
Verimsiz hasatla geçiyor güzüm.

Sevmek kutsalımdır, imanım dinim,
Evren cehennemim, cennettir inim,
Düşmanı dost bildim, asla yok kinim,
Buzul dağlarını eritti közüm.

Yasalıyım halim gelmiyor dile,
Her an düğün bayram çektiğim çile,
Sevdama ihanet bitmese bile,
Yine de aşk ile doludur özüm.

04.09.2015… Mustafa Yaralı