GÖZ DEĞMEMİŞ GECELERDE/işte “o an” dediğimiz o an, gözlerim yani gözlerine değdiği zaman.., bir iyot kokusu dolar ki içime hiç sorma…, kaybolurum dalgalar arasında……/ .... sonsuza kadar okunacak, henüz yazılmamış bir roman okuyordum dünyanın bilinmeyen koylarında, yakamozlarla denize giriyordum tıpkı doğduğum gün gibi, çırılçıplak… karanlığın içinden ışık alıyor, maviye boyuyordum gecenin rengini ve bir kelebek olup dudağına konuyordum, ürperten ten sıcağı gibi gözlerindeki yıldızlara, göz kırparak… /ama gece sofralarında, perişan yalnızlığım geçiveriyordu karşıma.., her gece ilk meyhanede içilen son kadeh, sarhoşluk değil başlangıçtı yani ayaklarım birbirine dolanıyordu ama sebebi çok daha başkaydı kavak değil çınar yelleri esiyordu başımda… ve sanki adımlarımın yanına., başka adım almıyordu ıssız sokaklar yaşadığım hiçbir şeyin gölgesi yoktu, bunu da ancak anlayan anlar çalacak bir zilin olmayışı gibi kapımda… /sonra içimde acılı trampetler çalmaya başlar, mesela yağmur yağar…, çözümsüzlük ve çaresizlik karşıma çıkar., baktığım her pencerede sırılsıklam ıslanır yüreğim, hayallerim toz-duman olur cenderelerde düşlerim nerelere saklanacağını bilemez… işte bunlar sensizliktir., yan yana baktığımız aynanın arka yüzüdür göz değmemiş geceler gibidir o sırlar dünyası., içimden öfke süzülür kendime bin cinayet işlerim, kimseler görmez… .... /işte “o an” dediğimiz o an, gözlerin yani gözlerime değmediği zaman buz tutmuş dağlarıma yıldızlar düşer…, hani bir de geceyse eğer,……/ Cevat Çeştepe |
dost şairim. Okudukça rahatladım, kendimi buldum.
Esenlik ve mutluluk dileklerimle kutlayıp selamladım, değerli dost sayın Cevat Çeştepe sizi.
Kemal Polat