GÖNÜL
GÖNÜL
Kurgucu kalleşin koltuktu derdi Dikkat o kayığa yel olma gönül Ebeveynin Türkmen atı binerdi Rinde eşşeğine yol olma gönül Bırak çıkarcıyı, çakma devrimi Her asırda, kanla başlar evrimi Devletçi der, kazar ülke kabrini Bakire kız iken, dul olma gönül Her sapa aletti, her kula kanan Para at elleme, ne din ne iman Kuyruk atı sallar bindiği zaman Boş ile eyleme, hasbıhal gönül Bu nası bi oyun, bu nası bi zar İş kazanma değil düzeni bozar Lain düşman ile kol kola gezer Fitne fermanıyla fil olma gönül Şerifoğlu kim ne bilsin yokunu Bölük çeker, tabur tutar okunu Nankör arı, ziyan eder kokunu Kuru ota karış, bal olma gönül Ali Eliş |
açısından güzel bir şiir okudum...kutluyorum gönlünüzü...saygılarımla.