güvenmeliyim kanatlarınadüşmemem gerek bilirim ucun ucun kesildikçe kanatlarım bir uçak sürüsüne rastlamışca direncim bulmalı ölmeden geçeceği yolu kanatlarım gibi güvenmeliyim kanatlarına birlikte tatmalıyız huzuru arkamdan vurmamalısın beni yüzüne gülerken çıkarmamalıyım silahımı ölüm olmamalı sonu barışımızın ortak bu bahçe bu bağ bu dağ ve göz alabildiğince gördüğümüz her şey bir çocuk babasız kalsa hepimize zuldür bir anne kaybetse yavrusunu yurda ölümdür şu karşı dağların kanını nasıl temizler kar nasıl açar bir gelincik çiğdemler nasıl bakar sarı sarı güneşe sor 20. 08. 2015 / Nazik Gülünay |
yazan o güzel özüne sağlık
haz alarak okudum .var olsun güçlü kalemin..