Ay Yine Aynı
içe çekili bir sonla karşılandık bu akşam
yarın ve ilerisi için düşündüğüm ne çok ne anlamsız düşüverir taşlardan çiçekler ben o sıcağın yoğunlaştığı karşı kıyıya bakarım karşı kıyıda sevgililer dans eder bir birlerini öldürür insanlar saklanırız ay yine aynı ve yüzünü yutan rüzgara esir rahat ve durgun geçer anın sızısı ağaçlara dalar aldatırsın kendini sanki dalımız kırılmamıştır hiç ağrısı deli yağmurlar sancının karnındaki yarayı olgunlaştırır hep öyle olacak diye bir şey yok yaşayanın rüyası mutlu eder bazen başımın tacı sultanım leylam kır buğusu bir çiçek olmak bile zor defnedilir toprağa toprak izle gül ile kokan bir günü dinle çayırlarda gezen ayak seslerini ve inanıp yalvar sonsuzluğa uyanır uyanmaz soğuyacak bütün yıldızlar. |