bir gece sessizliğidir iki eli yakamda
bir kadın bilirim yüreğini söküp anılara iliştiren
bir fesleğen küskünlüğü
yada bir papatya çığlığı
üstelik iki gözüm gök kuş/ağı
ana kucağı soğuk
renkleri boğuk
neresinden bakmışım bu portreye
soluk öksüz gözlerinde bir mavi


şiir gerek diyor bu memlekete
öylesine masum
birazda umut olsun
bunca acı kan ve gözyaşı
arındırır belki kirli yürekleri
belki bir yudum çay unutturur her şeyi
gel gör ki zaman akıl labirenti
kelâmım kalemime külfet yine
bir hiçliğin koynunda cümleler


üzerine çöken bir sis
ağır bir yas
bir kadın bilirim
dilinde sitem
içinde bir orman yangını
göğsünde saklı anne kokusu
neydi sebebi
bunca mesafenin
kim çaldı sevgi anlyansını
nedendi bu hasrete meftunluk
ardı sıra dönsün diye yollara serpiştirdiğim bunca göz yaşı
gitme diyen kaç çığlık biriktirdi içinde
kaydı yok yaşayan ölülerin bilirmisin
kefensizdir onlar
makberi anılarla bezeli
bir süliettir hayatın içinde
dilek ağacına asılı mavidir onlar
kararsa da yürekleri


ah delalım
ince sızım
dünyam kararsa da her gelişimde
varlığınla aydınlanırım yinede
katmerli bir acıya mihmansın bilirim
bundan sebep sana senin sesinle seslenirim
yüreğime bin mayın döşerim
zıvanası bozuk ayar tutmaz kelimelerim
bir kadın bilirim
adı çiçek
yüreği nar
öpüveririrm alnından usulca
bir şiirin
biraz sen
biraz ben ararım sözlerinde
velhasıl çiçeğim
bir limana uğrayan geçikmiş bir gemiyim
affet
afet beni yüreğine geçiktiğim için.....

-Nitera-














nitera tarafından 8/12/2015 3:37:22 PM zamanında düzenlenmiştir.

düşünüyorum -hayali bile güzel-
sonra
çay içelim diyorum anne! şiir demleyip
âşklı roman yazalım savaş günlükleri yerine..
bu memlekete şiir lazım


tam benlikti günüme düştü mısralar ..anne sıcaklığını hissettim acı rüzgarlarında sevgi ve muhabbetle..

Her yas’lı kelimenin bir anlamı vardır. Vurur bizi can evimizden. Bütün hüzünlü bulutlar gibi, bazen de yağmur gibi: ağlatır kelimeler.

Kaç zamandır kelimelere anlam katmakla zorlanıyorum, hissedemediğim acılar ile birlikte bazen de bütün duygularım tarumar oluyor. Hal buysa eğer sessizlikle başlayan çığlıklarım bazen de çekilmez ve kanaması durmayan bir yaraya dönüşüyor dudaklarımda.

Susuyorum, biliyorum ki kimse de konuşmak istemiyor. Bütün bu kısır döngü ve cinayet sebepleri birer birer yargılıyor insanlığımı. Hiçbir ölüm hiçbir sebep ile bağlantılı olmamalıdır. Hiçbir sebep bir ölümü getirecek kadar büyük değildir. Ve hiçbir neden bir can’a kıymamalıdır. Bütün yaşananlar ve ideoloji karamsarlığı karşısında benliğimizi kemiren bu görüntüler, gazeteler ve haber başlıklar. Sansüre uğrayan ve buğunu nesneler arkasında gizlenen hiçbir iz, bize olduğundan çok masum gösteremez.

Tüm mesele adil olmakta da değil aslında, adaleti topluma yansıtmakta. Hiçbir iyi düşünce gerçeğe dönüştürülmediği ve hayata yansıtılmadığı sürece toplumlara bir yarar vermez.

Savaş günlükleri ve hatıra mezarlıkları. Bütün bu olanlar, kanım çekiliyor ruhumda. Erken öleceğimin garantisidir bütün gördüklerim. Teorik cümleler de kurabilirim şimdi, okuduğum kitaplardaki gibi kafa karıştırıcı veya herhangi bir düşünceye ait olmayan, hayal ürünü samimiyetsiz cümleler. Buna gerek yok, en azından şu anda ve şimdilik.

Kendi halimize bırakmamalıyız, çünkü bunca sessizlik ve gürültü içinde yalnız kalmak pek iyi bir fikir değildir. Sadece bizi daha çok yağmalar içimizdeki boşluklar. Ağlamalıyız, gözyaşı olan hiçbir düşünce yapısı kötü değildir. İnceden ağlamalıyız, hep içimize –içimize-





Saygılarım ile.