dilsiz kapı
varlığımız
irisin ardına gizlenen. zeka ve rahatlatan zekat arasında dünyaya doymuyordu : üç vakte kadar. beklemeden akıbetimizin girip koluna korkusuzca ilerledik kara ormandan. turunçlara doğru doğru nedir. doğu nedir bilmiyorduk _herkesin. herkesi tanıdığı malum ve masum sulardan silkinmiştik_ içimizde bir sevdalı şey bir her şeyden habersiz bir şimdi ama siz neredesiniz vardı varlığımız artık kan pıhtısından yalvarışın küçültücü uğultusundan ve uğursuz masallardan uzaktaydı _bizim olanı bize bağışlayan dilsiz kapı. kapandı_ 872bin15İst. |
....
kapanmamalı...
belki farklı yerden bakıyorum. bilmiyorum sır gibi bir şiir :)
sevgiler