Dağlar dağım oldu düze ermeden,
Kendimle savaştım hep yenik düştüm.
Bir gün galibiyet yüzü görmeden,
Çok savaşa girdim hep yenik düştüm.

Ayrılıkta vuslat başladı derken,
Bir an huzur buldum, kaybettim erken,
Katıksız ekmeği bal diye yerken,
Muhannetten kaçtım hep yenik düştüm.

İnsan gibi insan olmaktı derdim,
Haktan ne aldımsa hep halka verdim,
Her neyse hazinem ortaya serdim
Alanlara saçtım hep yenik düştüm.

Barış kavgasıyla ömrüm geçse de,
Şu akılsız başım zoru seçse de,
Herkim kılıcıyla gönül deşse de,
Onlara da şaştım hep yenik düştüm.

Galiptir bu yolda mağlup dense de,
Bundan kurtulamaz sense bense de,
Kader zincirleri bağlı ensede,
Ayak ile baştım, hep yenik düştüm.

Bu devran değişir hep böyle gitmez,
Tenkitler tükenmez, kınamak bitmez,
Evren benim olsa pay etsem yitmez,
Hakça teklif açtım hep yenik düştüm.

İtibar haysiyet onurdan yana,
İltifat etmedim şöhrete şana,
İkamet etmişiz biz peri hana,
Tahtında taç iken hep yenik düştüm.

Canımdan bıkarak usanıyorken,
Verdiğim sözlerden utanıyorken,
Yaralı ummana uzanıyorken,
Çok ırmaktan taştım hep yenik düştüm.

14.06.2015…Mustafa Yaralı