Sen giderken hep sendeydi gözler.
Nemli idiler.
Ayrılığın acısıyla bezenmiş yüzler.
Huzurla bakanlar vardı metanetli.
Acı ve hüzün ne garip.
Bir yıldız kayması gibi kısacık bir ömür.
Oysa beyhudedir çırpınışlar.
Ahde vefa olmazsa.
İstediğin kadar feryat et,ne fayda?
Yolcu yolunda geri dönüşü yok.
Bir adım öndeler gidenler,ne kadar koşarsan koş.
Yetişmek ne mümkün,koşmak nafile.
Yüzleşmesi kendisiyle insanın tarafsızca,
Yaşamak hissetmek olanları tüm çıplaklığıyla,
Bir veda edemeyiş ne büyük eksiklik;
Zamanla yarışırken her anı hesapsızca,
Vefayı unutursun vefasızca..
Şimdi sendendir kalanlar bıraktıkların.
Dökülürken göz yaşlarından ıstırabın,
Umut her zaman vardır unutma.
Kayarken bir yıldız gibi ışıltılar bıraktın arkanda sayısızca..
Gözler hep sendeydi,sen giderken.

Mehmet DEMİR