yokluğunu bozar sessizliğimi
hayalin dans eder sigaramın dumanında
kovalar kokunu tül perdem
hüzünler soluk boyun büker kül tablama

dudaklarımda isyan ironisi
düşer nefesim bir damla gözyaşında
oy geceleri sen diye canıma bastığım
ey benim huysuz gözlerimin sancılı yaşı
ey dualarımdaki kabul görmeyen aminim
ey benim gökyüzüne kurulan dar ağacım
yüreğimdeki buruk sancım

içimde ışığını kaybetmiş koca bir şehir
sokaklarında bana benzeyenler
dalgaları çağırıp gözlerime hüzün doldurduğum yürek sancım
avuntularım delirir şair kalemimde
karışır varlığıma gidişin
gittiğin kadar uzarken suskunluğum
artık tutmaya da korkuyorum dileklerimi
elvedaya yenik bir mendil avuntusunda
çığ olur yuvarlanırım akıp gittiğin kıyılara

artık umarsız yürürken çıldırıyor adın satırlarımda
ben beni anlatıyorum her isyanımda
sen kendine alınıyorsun her isyanımda
her gece ben kendi cenazeme ağlayıp
avuç avuç toprak atıyorum kendi mezarıma
yeni bir şiire yamarken adını
ah sevgili şimdi bırakıyorum bu aşkı eski bir şarkının teline
ironik bir cümle birkaç hıçkırık
birkez daha yurt edinir sol yanıma