ANLADIM Kİ
Anladım ki biz acılarımızı seviyoruz
Mutluluklar acılarımızın eseri Her yer her şey güllük gülistanlık olsaydı ki Anlaşılmazdı mutlulukların değeri Ruhumuzda akşam hüznü, sabah heyecanlı Bütün kuşlar uçuyor sabahları Arı kovanı gibi kaynıyor dünya kazan türlü mahlukatlar kepçe Deliksiz bir uykudan uyanınca Havadan sudan kurt kuştan Bahçeyi süslüyen güllerden bir öpüş tatmadık mı Aslına bakarsan güllerde perişan hepsi dışarıda Yağmurun yaşını akşamın ayazını Günün sıcağını hepsine katlanıyor Ne gülün çilesi biter nede insanların En büyük düşmanı insanın kendisi olunca Şizofrenik bir durum değil mi Akvaryumda balık Kafeste kuş Otomatik çalışan senatoryum Özgürlük mü hiç birimiz değiliz Kafamızın içindeki örümcek ağlarını söküp atmadan ama çok güç Bizler cahil annelerin büyüttüğü çocuklarız Öcülerle bastırıldık Ayıplarla kınandık Bedenimizi bakmaktan bile utanır sıkılırız O yüzden belkide bir deli yüreğin içinde saklanışımız O yüzden güçlü güçsüzü ezmek çapasında sefilliğinden geçmez Damarda kan kurdeşen döküyor dolaşıyor Kendimize ihanet ederiz Hasta oldum demeyiz Ölüm döşeğine bile gitmeden Ve övüncümüzdür bizim üremek Üredikçe güçlendirir suskunlara karşı durmak Kılı kırk yarmak bin dereden su getirmek değildir ki Bayrak dikmektir belkide yüreğinin tam tepesindeki özgürlüklere Falezlerin aşındırdığı kayalar örneği çıplak kaldı yüreğimiz Kurşun geçirmez gökyüzü yırtılsada yaması bulunmaz İki kere dikemezsin hayatı Bu gün bitti artık Dün geri gelmez Bak güller yapraklarını döküyor toprağa Altında karıncalar oynaşıyor Kendinden kırk kat büyük yükü taşıyor ağzında Ekoloji yaşam kavgasını veriyor Oysa ki ezilecek görmeyip bassan üstüne Karıncanın baharı sönecek Dişimizde kaldı gülmek Kardelenlerin fırtınasını nasıl anlatabilirim ki Nasıl tutunur bir küçük cenin ana rahmine Çıkmadık canda bin bir umut yeşerir Gel beri ayakların gitmesin ardına Ve.. Her bir şey yalan olsada Gerçeklerde yalan değil Duruyor yerli yerinde Senin saçların güzel Senin gözlerin bir içim su gibi berrak Bir yürek varki içinde kangrene dönmüş acıları çivi çakmak döküp toplamak mümkün değil .. Nurten Ak Aygen 28.05.2015 |
anladım ki bazıları çok seviyor
bunu nasıl göstereceğini bilemiyormuş
yüreği ne kadar ağlarsa ağlasın
sevmek durmuyor
bir o kadar büyüyormuş
anladım ki
sevme duyguları acılı da olsa
yaşlı gözler le yinede sevebiliyor
bakışlarıyla bir şeyler ifade edip
gözleri ile konuşabiliyormuş
sevgiye inanmayan
zaten sevemiyor güven de duyamıyor
o güveni vermek yılları alıyormuş
anladım ki
gerçek seven
sevdiğinin sevinçlerini hüzünlerini
ayrı kalsa da hissedebiliyor
bununla birlikte yaşıyor iken
kayıtsız şartsız seviyor olmak
hayata bağlanmak yaşamı sevmek
o sevgiyi büyütmek yaşamak demekmiş
ben şimdi
bu sevgi içinde yaşatıyorum seni
NAZMİ ŞENUSTA 1. 12 2013. ORHANGAZİ/BURSA.
Naçizane bir seslenişim anılarıma geldi.Yoruma şiirimle katıldım.Kusur var sa affola.Şiiriniz çok önlerde.Aldı götürdü beni Nurten hocam.Kutlarım saygılarımla..