"Gözyaşlarımı öperken
En ince yerinden kıran
O adama söyle
Benim o  alevin ellerine uzanan
Dudaklarım mühürlendi"




Ahh nora
Adresini kaybedip gönlümün
Kapısına bırakılan
Bu kaçıncı mektubu dilimin
Bilemezsin
Her yangını başlatan bir nazar
Körükleyen bir kelime var
Anlatılamadığı için susulan

Bense
Ona duyuramadığım
Sesimin incinmişliğini
Senin gönlünde yürüteceğim

Beni dinle nora!

Yokluğumun ertesinde
Nasıl sevildiğini anlat ona

Bugün yalnız içimi alıp
En tenha yerimden
Sokağa atıyorum kendimi
Günlerden Cuma
Ya da
Hiç gelmeyen o günün ertesi

Ve bir kez daha yüzüme çarpan
Nazenin yaz günlerinin
Bana açılmayan kapı sesi


Bilmem kaç yıllık hayatımdan
Sekiz yaz
Sekiz kış geçmiş
Baharlarımı içime gömdüğüm
Ömür denilen bu handa

Böyle bir günde başladı nora
Ne yüzünü gördüm
Ne içlenmelerimin yankısı olan
Sesini işittim
Yıllarca  hafızama beleyip
Sessizce uyuttuğum
İsmi uyandı ilk göğsümde
Hemde çığlık çığlığa

Düşüyordum nora
Derin bir boşluğun ortasında
İtilmişken yokluğa
İlk gözleriyle tuttu gönlümün
Sahipsizliğini
Sesiyle kucaklaşırken ruhum
İlk o söyledi özlediğini
Ben yalnızca sarıldım

Onu sevmekti bu hayattaki tek vukuatım

İlk o seviyorum demişti oysa
İlk şarkımızı o seçti
İlk çaresizliğimizi
Beni bırakırken
Kurtardığı boşluğun
Aynısı olan boşluğa

Gözleri nora
Gözlerinde kimselerin farkedemediği
Ezeli yaralarımı öptüm sessizce
Tenimden kırmızı ağıtlar
Sürtündü geceye
Her gece karanlığımdan öptü
Her gece seviştik nora
Her gecenin kavuşması pahalı
Ve
Utanmışlığımızın üzerine örttüğümüz
Ar perdemizin her yeri yamalı


Söyle ona nora
Penceresinin önüne alıştırdığı serçe
Susuzluktan ölürken
Arka bahçesindeki kuşlara söylediği
Yağmur şarkılarının
O kurak mahalde
İnce ince küflendiğini söyle
Her vazgeçtiğimde orada ölmekten
Avucunda bir damla su/dan sevgiyle
Neden kalmamı istediğini sor ona
Ben her defasında ona inanışımın
Hesabını soruyorum zaten
İçimin serçe kuşlarına


Anlatacak çok şey var nora
Bir dağın içindeki yangını
Bir dağdan başkası bilemez
Kelimelerimin sönmüş küllerinin
Yalnız senin gönlünde canlandığını biliyorsun
Biliyorum ki
Canı çıkmış hikayemin
Gönül diline çevirisini
Ancak sen yaparsın

Bu son yaz’ım belki de nora
Bana kapısını kapatan son yaz
O’ndan sonra hangi mevsime
Kapatırım kapılarımı
Bilmiyorum

Kiraz ağacımın dallarında
O kırmızı ses kısılmışsa eğer
Bil ki sevdamın kanatlarını
Çekerken ölmüştür
Bütün susuz serçeler

Yokluğumda
Ellerini tut nora
Anlatırsa beni nasıl sevdiğini sana
’Avucumda saklıyorum’ dediği  suya bak


Tanırsın nerede olsa nora
O avucunda izi kalan
Benim gözyaşlarım

İşte o an sus nora
Gözlerine bak

Beni orada göreceksin
Yine bir damla içinde
Yine susuz

"O’nu nasıl sevdiğimi anlat o’na nora"

Kimseye seviyormuş gibi yapmasın
Beni yaktığı gibi
Kimseyi de yakmasın

Senin anladığın
Benim yaşadığım gibidir nora
İçimdeki yangının
Aslı Gibidir

Sana yetim bir emanet gibi yolladığım
Kundağına kurum bulaşmış
Bu mektubu iyi sakla nora

Bu susarak gözlerine anlattıklarımın
Kelimelere dökülmüş halidir

Bu senin dostunun
Yalnız senin bildiği
Ezeli ahvalidir

Sevgilerimle Nora’m