Berrin Taş 'Şiirden insan kokusunu toplamaya geldim' diyor ya,
'Günce'nin saçlarına düşen yıldızları tek tek topluyorum aynı duyguyla..
Üstelik zaman,izdiham yaratan Cumartesi..

Bugün bir arkadaşımla birlikte okuduk şiiri..Bana,Günce'de sanki
üzülen bir insan var' dedi..Sonra şöyle konuştu.'Tam karamsarlık
diyemeyeceğim,nasıl desem,kırılgan bir serçe gibi' dedi..
O an aklıma gelen ilk söz,şöyle diyebilir miyiz olmuştu;
Suda oynamak için gittiği derenin kurutulduğunu gören çocuğun
hüznü gibi mi?..İkimizde yalnızca susarak onaylamıştık..
Bu defa kendisine tam şiirde Maviye yakın düşleri soracaktım,vazgeçtim..O kısmını
narsistçe bir istekle kendime bıraktım..Kim bilir belkide hoyratça
bir söz değmesin istedim o an..
İnsan Yıldız Güncesi'nde gezinirken parmak uçlarında yürümeli çünkü..
Üstelik,tepemizde lacivert gökyüzü,dilimizde serseri şarkılar,üstümüze
yağan yıldız tozlarını duyumsaya duyumsaya..

-Bir filmin kareleri gibi izledim,okudum-
Pırıl pırıl bir günde uzun uzun bir mektup yazmalıyım
duygusu sarıyor heryanımı..
Sistemin bizlere dayattığı aşka inat,gözlerinden öpe öpe sırılsıklam
bir Günce'yi kucaklarsın..Sevgisiz bir çağda bolkeseden sevmenin bütün
hünerini nakış nakış işleyerek..
Sonra akşam olur,şairin iğde ağacanın altında uyuyakalırız..
Düşlerimizde çerden çöpten hayallerle..
Sonra sabah olur..Cumartesi naifliğinde uyanırsın..
Saçlarımızı savuran rüzgarda denizin kokusu..
Gözlerimiz dört mevsim bahar tutkunu..Gör bak,sabah
pencereyi araladığında nasıl da bir başka sokak çıkar karşımıza..
Koşar adım çıkarsın sokağa..Kaldırıma düşmüş sevda kokusunu
toplaya toplaya yürürsün bir ömre..
(Tam burda,filmin en iyi yerinde kesiyorum,sabah
kaldığı yerden devam etsin diye bütün repliği)


Damlaya damlaya değil,yaza yaza çoğalsın hünerli şiirlerin..
Çoğalsın,çoğalsın bir okyanus dolusu yıldız düşsün saçlarına..
Cumartesi güzelliğinde çokça sevgilerimle..