“-o ğece köyümüzde ne ğıdak i(n)san varısa
Goyupğedengelmezgillerde toplaşdık
Goyuğ geden gelmeyen Garip Ismayılı uğurlamaya
herkeşlere sarıldı, sarıldı a(ğ)ladı
a(ğ)latdı..

görsen bi Yahudu ku!
bilmediği, tanımadığı, sarılmadığı yoğudu
“bi çok selem et köyündehinnere” dedim o ğadak
eller gibi
sarıldım eller gadak
eller gibi..
sankı yılın yılı yolunu gözlediğim
gördüğüm herkeşleri benzetdiğim
yoluna yandığım
bi selemine bin gayıl olduğum
dünnanın en gözeli bildiğim
o değilimiş gibi

herkeşi aşıtladınca bakdım,
başga ne ğeli elimden
benim gibi o da, usul yollu,
fark ettirtmeden
tığladı durdu
fırsantını buldukçana
göz-ğöze geleme(k)den,
gaçarcasına
utanırcasına..

kendim olunşa; hayalını oğşadım
şeer yerinde ğibi goluna ğirdim..
sarıldığını heyalladım
barabar yörüdük e(vi)mize
herkeşlerden aralaşınca a(ğ)ladım
hemi de nassı!
gözüm yana yana;
yüzüm acıya acıya
içim gaka gaka
soluğum daşa daşa
bi tahaya
ne zamana”

“-geldi de galdı” deyvidiler
gidemedi demediler
giymediğini bilmediler
bilmediler gitmek istemediğini
benden başka..
hiş kimse..
yoktu gideceği, bekleyeni..
köyü-evi.. kimsesi
ama burası; bu köy, bizim köy..onun köyü
onun toprağı..
hincii bir mezer daşı
bir de boşa geçen ömrü..
Ismayıl bizim,
bizim köylü.. bu köylü”

“Allah gani gani rahmet eylesin
nur içinde yatsın
cennet mekan ossun
toprağı bol.. kabiri cennet ossun”

“ışıklar içinde uyu”
deyenner de oldu
ne demeğise
kime ne
köyün goynunda yatdı..
uyuyoru..
***

“gara perde indi iki gözüme
mayıl mayıl bakamadım yüzüne
nüzüller mi endi iki dizine
gelemedin getdin köye Ismayıl
geldin goyup gedemedin Ismayıl”

**

hiş geleni gedeni olmadı gı..
şükür.. kimselere de mühtaç etmedik Ismayılı
zati nere? kime? nası(l)? habar verceğdikki acabınaola
cebinde benden aldığı gardaşımın kiyadı
yol harşlığına yetmeycek gadak bi kiyat-para
Irazın yüzünü sildiği yazma
boynunda bi nusga
sanki kırksene geşmemiş desek Ismayıl
gözümün öğünde gara bi tümsek Ismayıl..

“hadi len, gak gari”
“hanımına ne decez”
“şükür gavışdırana
“Allaha amanet etdin mi
gavışmadan ölünmezimiş, deye
ben seni hep Allaha emanet etdimidim”

bi de şey dediydi.. unutmamış garibim;
“görmeyi umduğum ağaşlar varıdı” dedi
Hacıların Eğri ağaş
Güllükdeği Erik
Gayasekideki balamıt
Yazılıgayadakı meşe
Arif Çavışın bozarmıt
Yakıbın goca garadal
Hacıoğluguyusundahı garadal
Löpelidehi Köselerin ekiz armıtlar
ova yolundahı Kelbayramın yediğardaş
Yeldeğirmenindehi ardış
Garağuzun altındahı dağ armıdı
Hacıhasanın ak, Adillerin garadut
Köselerin cevizleri
Tollardan yüzdehi gayıse
Gökderenin söğütleri

unutmamış hiş birini

hele hele

hurada Akmemedin tenikeli ev
garşısında Alıcanın
arkasında Garamollaoğlunun
deremallede Gencamadın
depede Goca Alinin
ortamallede Feyzılla(hı)n bobası Hasanbeyin evleri
Hacalların gocağonak
mereçede Azgın’ın, Alcannarın Aynıların yerden evleri

“beninen barabar a(ğ)layan
tefterine habire yazan
Döndülerin İrbem çocuğa da
hakkınızı halal edin
Aşaduduya da
“Zevda gibi yok” eyi belleyin”

“hepiciğiniz Allaha emanet olun”






-bitti-


DİPNOT;

En başta İsmail ve Ayşedudu’yu yazmama vesile olanlara..
başında (hepsine candan teşekkür ettiğim) beni temsilen okul arkadaşlarım,
Beni okuyan Edebiyata duyarlı, fotoğrafçı ve şair arkadaşlarım
memleketteki dostlarım ve onların doktor arkadaşları varken
Aşadudu 2 yıl önce bir kış günü 90 yaşında vefat etti
Nur içinde yatsın,
Cennet mekan olsun

İsmail Kasım/1970 de
vefatından birkaç gün önce tesadüfen karşılaşmıştım
ilk ve son gördüğümdü.

Bütün bu süreçte jest ve alaka ciddiyeti içinde bana yol arkadaşı olduğunuz için candan teşekkürler.













Resim için R.Kılıç’a teşekkürler..

Başka hikayelerde görüşmek üzere Hoşça kalın. Sıhhat, afiyet, saadet dilerim..