yanaşıyorsun geceye
ne o soğuk vakitler kuşanıp beklediğin o
elem almaz yanmaz tutuşmaz kalbin
yorgun şairlerin gözlerine ölü kumlar serpen
dalgınlığın aniden çürümesi

yok bu uzun yolun sonunu biliyorum
sana sordukça senden yankı
yeniden kendimle buluşuyorum
sevil dediğin kuyuların yakasında
ne gül ağlar ne bülbül

ey bilinmeyenin çıplak arzusu
çekilir kapatırım tınısını dünyanın
hatırlat istiyorsan yükselince
düşerken tekrar bulduğum
geriye dönüp değiştirmek istediğimde
kıyıların şakacı rüyası olurum

artık yok edemezsin bizi
hem tatlı uykularımız var sonu olmayan
yarınlar yavaş yürüyor
birden bire değil olup bitenler
eskicilerin eskisi gibi
biliyorum
bu herkesin başına geldi

sayılı bir kader için hüzünlenmek değil
baştan başa sorular yorgunluğu
öpülünce geçecek diyorlar
öldüğüme emin
yaşadığıma emin değilim.