....
ah melankoli
gece diktiğim yaralarımın tuzlu denizlere akan cerâhati kamçı kamçı ızdırabıma ağlayan kül rengi melekler kanatlarının altında katlanmış ömür tutanakları akrep başlı adamların yalayıp yuttuğu zaman dilimleri köklenmiş ağaçlara asılı kalmış kuş tüyleri avazın ayazı, soğuğun mor dudağı nefesinde kan kokan kadınlığımın kurt yanı. açın camları soluduğum nefes karışsın bebek kokulu kentlere üstüme gelmesin ne gök ne arş.. dağılın! süt emdiğim gün kadar ben bebek sayılırım... |