VUSLAT
Gün gecesine kavuştu.
Gündüz bu günde öldü bütün sırlarıyla. Şimdi gece dedir tüm gizemler. Nerede nasıl yaşanır kim bilir ki. Gecenin ölümü yakın geride kalan gündüz gibi onca esrarıyla. Günleri öldürmek peş peşe. Ve bırakmak her geçeni anılara umursamazcasına. Her uyanış bir başlangıçtır yarınlara. Kavuşup ayrılmalar geçip giden zaman. Sevgiliye bir gülüş yada bir vedadır. Vakit geçmeden ölmeden gün. Mehmet DEMİR |