Sen Mutlu musun ?’Üzerimi ört yalnızlığım... Maviden ç/aldım umudu. Uzaklığını göz ardı ederken, Karaya çalınan hayallerimdi. Söz etmek içimden gelmedi ! Ardından konuşmadım yani Şiir oldun biraz biraz Ben ise müsvetteleri karaladım durdum. Ses oldum ! Duymadın mı ? Yoksa yine sağına yatıp solunu mu tuttun ? Saçların özgür mü ? Geceler boyu izlediğim gözlerin onun mu ? O senin sonun mu ? Cevabını bildiğim soruların içimdeki hesabı İçinden çıkamadığım düşlerin inkarı bu hal. Bu ara salağa yatıyorum sonra acını yaşıyorum. Ne tesadüf değil mi sen onun olurken, Ben sensizliğe doyuyorum. İşte hayat bu kadar acımasız... ’Hayatına ortak edemediğinin gün gelir derdine ortak olursun’ derdi şair... İnanmazdım ! Sana soruyorum sana! Ben... Mutlu muyum ? Yunus Özkan 17.04.2015 01:33 |