Masum bir kan damlası süzülür; Sevgilinin dudaklarından!
Hayati tehlikesi olmayan, iyi niyetli
Beyaz bir yalan!

İlkinde her şey tatlıya bağlanır
Dağ gibi sevdanızı, küçücük bir yalan yıkamaz ya…

Oysa yalan; Kanamaya başlayınca, durmaksızın kanar!
Yaldızlı boya ile boyayıp, Ebruli sözlerle süslesenizde...
Hançer yarasından akan kan gibi sıcak
Bir iç kanama gibi sessiz kanar!

Ölümcül bir can kesiği!

Kan tarlasına döner aşkın sayfası.
Harfler birbirine karışır...
Okunmaz olur aşkın yazgısı.

Bir zaman adınız gibi eminken sevginizden
Yüreğinizde bir iç savaş başlamıştır
Kanadı kırılmıştır o mavi kuşun!
Uzatmalar oynanır bir şeylerin hatırına
Nedense yekten sıkılmaz o son kurşun…

Yalanla başlayan aşk, yalanla biter
Geriye ayrılığı süslemek kalır.

Bir yalan ustalığıdır
Sonradan yazılanlar söylenenler!

Bir Kara Dul gibi örülür; Yalan ağı
Sevginiz hariç; Neyiniz var neyiniz yok, birer-birer tartar.
Ya eksik, yada fazla gelmişinizdir
Size ait ne varsa içinde söküp atar!

Yakışsa da yakışmasa da, her yalana bir kılıf bulunur
Her yalan bir öncekine uydurulur
Önce aşkın adı değişir!
Dostluk olur...
Arkadaşlık olur
Sonra; Bir acı kahve gibi kırk yılda bir hatırınız sorulur
Daha sonra ise…
Oda unutulur!