Hep Çöl Ankara
Gece çürüyor
Lime lime dökülüyor karanlığın perdesi Bu lanetli şehirde; Sensiz bir gün daha başlıyor. Sen yoksun ya içinde, yansın bu şehir Neron’nun yaktığı Roma gibi Yansın bu caddeler, sokaklar Ben hep seni aradım, bu çöl artığı şehirde Sensizliği haykırdım, bu sağır kalabalığa Sesim çürüdü Bu kırsal beton ormanında. Kanatları deniz kokan bir martıydım oysa Alıp götüremedim seni; Begonvil kokan o kasabaya, o ıssız kumsallara Ben gelseydim, sen kapıyı açarmıydın bana Bitmek bilmedi bu sonsuz dilemma Ben çözemedim, yada çözülmedi İçimde bu kördüğüm olmuş muamma. Bu şehre inat, bari sen gelseydin bana Sorgusuz sualsiz karşılar, sımsıkı sarılırdım sana Bu şehrin kem gözlerini çatlatırcasına Unuturduk o netameli yılları Buğday ile başak gibi kucaklaşırdık Öpüşünce günahkar... Sevişince namahrem olmazdık. Şimdi sen sesinin tınısını bile, benden esirgeyip Gölgene bile barikatlar kuruyorsun ya.. Bu şehrin kirli gürültüsünde, beni haraç mezat satıp Aramıza tel örgüler çekiyorsun ya.. Sırf ben görmeyeyim diye Gözlerinin perdesini çekiyorsun ya.. Bende siyah çelenkler bırakacağım; Bu şehrin anıtsal giriş kapılarına Kale burçlarına intiharlar asıp Kan kırmızıya boyayacağım bütün evleri Senin adını yazacağım; Köprülere, otoyollara, Parklara meydanlara çiçekler dikip, boşuna harcamasınlar para Deniz değil, okyanus bile getirseler Sensiz... Hep çöl, Ankara. |
------------------------------------------------JEAN ANOİLH
......................... Saygı ve Selamlar...