sevgili kardeşim.insan bunalınca boynuna bir kement atılır.bunaltılar,insanın boynuna bir kement gibi atıldığı zaman ,insanı boğar, bunaltır. insan bu bunalımdan çıkmak için çabalar durur.Ardından günün yorgun argın küheylanlar misali koşturulan karmaşasında zamana yenilen dakikaların son dilimleri artık içteki mücadeleler kötüden kurtulup iyiyi bulma zamanları gelmiştir.bu içteki iki güç yarışmaya başlar. bu yarışmanın başlangıç noktasıyla başlayan ve günün son ışıklarıyla bitmeye yüz tutmuş hayat zamanlarında iyilikler galip yarış bitmiş ve iyiler gelip geçmiştir.herkes gidicidir kalan yoktur ki bu dünyada.yalan dünya yalan olduğu kadar,safsatalarla da uğraşamıyacak kadar kısadır.en güzeli zamanı iyi değerlendirmek lazım gelir kardeşim.
sevgili kardeşim şiiriniz çok güzel ve çok anlamlıydı.kutlarım.puanım tam. selamlar.

Hüzün hep mavi gözlü çocuk olmuyor.Bazen de acıtıyor kocaman insanların yüreğini.
Yürek ağlamayınca göz yaşarmaz derler.Bu yüzden hep yarım kalıyor şiirler.
Nazik hanım hüzün böyle anlatılırdı en açık biçimde.Gönlünüze sağlık.
Sevgilerimle.

hüznün sağlam derinliği
tebrikler nazikcim harika