Aramızda Kalsın
havanın göğsü dolacak
daha ileriyi gözlerini kapatınca sileceksin aramızda kalsın ki aramız meşgul kulağına sıçrayan seda bir veda odaya sığmıyor diğer ayağı acıya uyuşuk sağında çingene çimdikleri ölü bir etin ağırlığını tartıyor el şair ne demiş gölgesiyle mundar olanın ben hazır siz buradayken aramızı açan unutmanın küçük umudu ben karanlığı uzatıp başımı tutacağım sen parmaklarınla ipi ertele serin buz dudaklı aklım yüz yüze çekingenliğin tarih versiyonu okunurken eteklerini çekiştiriyorsun ya ne güzel günahsın eskiden beri dirildiğimiz yatay ahşaplar mor iken ve pembe müptela sonun ilk adımlarında heyecan biliyor musun hiss ben bu acıyı tanıyorum. |