7 - Kırk Yıl Sonra / İsmailanam düşer yadıma anamın yakdığı ağıtlar “-yağmır yağar dereleri sel alır gurbete gidenin yârin el alır” almadı mı anamm tabii aldı.” … ah anam! “-gurbete gedenin sadece yarini değil anasını da el alıyormuş,…. ilk zamanlar baya ağır geldi ha deyince kabullenemedim pek ağır oluyor … “anasını el almayan bilemez”.. … ah anam! ama biraz de akıl ermezlik, cahillik tabi bizim gedeler n’olcağıdı, öyle ya.. başlarında kim olacağıdı, anam bir başına nasıl baş edecekti, … duyunca öfkeden nasıl deliye döndüydüm güya babamın hısımı akrabası yarenlerine… büyüdükçe, aklım ileri-geri erince hak verdim, öne düşüp, yol göstermelerine bilmem onlar önayak oldular bilmem anam kendi vardı” ……… her neyse… şükür.. hiç değilse başlarında biri vardı benim elimden ne gelirdi. ‘üç’ten çıkmış” da olsa bir çocuk hayat bizler için her zaman çok zor oldu ya da o zaman herkes için zordu o zamanlar.. o zamanlar gitsin de gelmesin. “-her evladı gurbete düşen anaların “gel gayri” diye biten ağıtları düşer yadıma gurbete isyan eden analar kimi kader mahkumu kimi gurbet.. mahkumlar gelir aklıma anlayamam, bilemem, kabul edemem ömrü gurbette geçirilmek için dünyaya gelmeyi bir de anaların bağrının yanmasını “gurbette ömrüm geçecek• bir daracık yerim de yok oturup derdim dökecek vefalı bir yarim de yok” ... çocukluk, aklı ermezlik işte şimdi şimdi düşünürüm de Allah razı olsun Hacı Amcadan bizimkileri ayırmamış, kendi evlatlarından …!! gerçi anam da güzel kadındı Allah için otuzunda var yok, dul kaldığında sıkıntı çekmemiş üç yetimiyle, Hacıya varınca derdi olmamış benden başka! … herhalde son zamanlarıdır.. anam ne baharı bilirmiş ne yazı ne sıcağı, ne ayazı ne konu-komşunun ne torunlarının adını varısa da, yoğusa da İsmail.. sadece kardeşlerimi değil herkese benim adımla çağırırmış; başka isim bilmez miş ki yaşadığı müdetçe; kaç kişiye çocuğunun adını “İsmail” koyması için yalvarırmış her evladının ilk çocuğunun adı İsmail… yalan değil “-rahmetli anam, üvey kardeşlerimle meşguldür diye Allah var benimde hiç aklıma gelmedi o zamanlar daha doğrusu ne miydi isyanlardaydım işin aslı bayramlarda olsun beklermiş beni “geçen bayram gelemedi bu bayram gelecek” diye diye duydum; ..! kahroldum… ya da haklı olarak kahırlandı anlatıverirlerdi de.. içim acırdı gözlerim dolar, dolar boşalamazdı garib-anam.. ne zaman duydum,.. taaa öldükten kaç ay sonra; kahroldum ömrüm boyunca anam yollara bakar bakar ilenirmiş; .. “-hay bu olmadan gedesice gurbeti ırcat edenin yedi ceddi, sıla yüzü görmesin” .. şimdilerde insanın yüreğine oturuyor hem de ta can evine yaş kemale erince kanını donduruyor.. öyle ya; ana-baba olmayan evlat acısını ne bilir nur içinde yatasıca anaamm! beni anmadan dakikası geçmezmiş kardeşlerimde beni bu yüzden affedemediler kan davalılarıymışım gibi kin kustular affedemediler beni haklıydılar.. yüzüme bakmadılar el var, gün var demediler açtılar ağızlarını, yumdular gözlerini ağızlarından çıkanı kulakları duymadı hangisine ne cevap vereceğimi bilemedim hangisinin ne dediğini anlamadan birinin nefesinin bittiği yerde öteki dört koldan saldırdılar haklıydılar.. haklılar ama neye yarar anamı geri getirir mi ilenmeler, küfürler ahlar vahlar..” … “aahh anam ahhhh” Resim Hisarardında Fotoğraf için Sn Metin Seyhan’a teşekkürler |
Kutluyorum kalemini
Yüreğin var olsun
________________________________________Saygılar