Sinsi övmelere faydalı yermeleri tercih edecek kadar aklı başında adam azdır. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Yaşamak
Tsukuyomi
5,0 / 2 kişi ·2 beğenme · 0 yorum · 1302 okunma
 Yaşamak
Ey yaşamak
Geçip duruyorsun kuzey rüzgarları eşliğinde. Saçlarım yağmur kokmuyor artık Zira mühim değil gözyaşlarım gülüşlerim Savaşlarım. Her solukta tekrar tekrar yenilmek yoruyor beni Alıştım galiba alıştım şiire Alıştım küfre Alıştım ağlamalara Îsyanlara Ve elbetti ki Ölmelere Oysa kör topal ve yalnız olmak değilmidir zaten Şiir... Beni bu Lanetle büyüttün ey Tanrım Kaybetmek Yenilmek Ve ölememek Rüzgara tükürüp Islanan yüzüme bakıp Ya rabbi şükür diyorum Herşey yerli yerine oturuyor Hiç bir şey tanıdık değil... Kimsesizlikle oturup içiyorum Zira şarabım Olmasa oda kalkıp gider El kadar yüreğe Îki ölüm bir hayat Ağlayan bir çocuk sığarmıydı Sığdı Öksüz Yetim hakkı yedi Yetim Öksüze tekmeyi koydu. Gün görmemiş küfürler biriktiriyorum Sana Ey yaşamak Her yenilişte. Mevsim zemheri Yaş on Mevsim zemheri Yaş otuz iki Zira mevsim burda hep zemheri... Îşte Yıllardır Zemheriyle yoğrulan Adam Hazanı ilk bahar niyetine sahiplenir... Yoruldum galiba Herkes kadar herşey kadar değil Herkesten herşeyden çok Fonda Üçüncü sınıf bir şarkı Türkü dinlerdim ben eskiden Bakmayın şimdiki halime. Türkü dinleyenler Daha erken ölürmüş onuda bildim Îşte öldüm öleli Türküyede küsüm ben... Bu yüzden susum ben bu yüzden küsüm Bu yüzden canımı yak(a)maz artık Tenin ölümü. Laf kalabalığından öteye gitmiyor Artık Sözlerim Yaşıyorum yaşamasına Ölüyorum ölmesine de Gülüşüm bir kaç mezarlık ötede... Harabeyim yorgunum yolsuzum suskunum Rutubet kokan bi viraneden ötesi değilim Sen Ey hayat Adın batsın Sen ey ölüm Adın batsın Îsyanım inkarımdır unut beni artık Üçüncü sayfa haberleri gibiyim Ne sevilmek ne sevilmemek Bu yaşayamamak... Üşüyorum An be an kan kaybından bir ölüm vakası Olmak için Şiirlerimle yarışıyorum... Say ki dilsizim say ki körüm Kötürümüm Say ki hiç kimseyim Yada dur Sayma bil Artık hiç kimseyim ey yaşamak Kaybedeçeği tek şeyi nefesi olan Gurursuzun tekiyim îşte. Yansın şehir yansın sokak yansın ev Yansın ten Yanmak mevzu değil Kül olamıyoruz Hiç birimiz... Sokağa çıkıyorum önce cami duvarına işiyor Sonra Müslüman mahallesinde salyangoz satıyor Îlk meyhaneyi ibadete açıyorum. Bazen bir yosma ile sevişe duruyorum Bazen bir evsizle sohbete duruyorum Öylesine... Sonra kadınlar seviyorum hayaller kuruyorum Çok seviyorum ey yaşamak anlıyormusun Onları hepsini gözlerini saçlarını kokularını Îbadet sayıyorum Bileklerininden öpmeyi Îşte bunlar hep küfre giriyor Günaha giriyor Sonra tekrar ölüyorum El kadar yürek bunlara dayanmıyor artık... Ki nasıl dayansın ki Ölü büyümüş bir kalp Îlk heyecanda tekliyor Ki bir gün ten ölürse vasiyetimdir sana Beni yaksınlar ey yaşamak Et küle Kül suya Su toprağa karışmalı...… Neyse çok uzadı bu şiir Diyeceğim şu ki Gücüm kalmadı Bir kez daha dayanamaz ölmeye ruh Çak bir kibrit yak tenimi Al nefsi ey Yaşamak |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yaşamak şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 8.3.2015 19:02:52
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 1302
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 2 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.