İmbat yeli tut kollarından getir o sevgiliyi
Onsuz baharım yok yazım yok
Onsun yüreğimdeki bu ince sızıyı
Sislerin içindeyim .
Uçurumların en dönülmez kenarındayım
Sen gideli titrek bir mumun ışığında hep yastayım
Çok istedim içimde bir sen olmayı
Yüreğimde büyür acı ve kor
Hayalin karşımda öylece sessiz durur
Sensiz viran evim ve ıssız bu sokaklar




Gözlerin nehir olsa
Kipriklerin köprü ve ben sana gelirken düşsem kollarına
Biliyorum gittiğin yerden asla dönemezsin
Gelsen güneşim olsan ömrüme yeniden doğsan ey sevgili
Bu gün sevgililer günü ve ben biraz daha sensiz ölüyorum
Hasret boğazıma atılmış bir ip düğüm düğüm



Bu gün ağaçların altında seni anıp ağlayacağım
İçimde kopan fırtınalar depremlar var
Bu gün sevgililer günü biliyormusun .
Haykırmak istiyorum dünya’ya
Acaba sesimi sende duyarmısın ey sevgili
Unutamam asla seni
Ümidim yok yarınlardan
Kurudu sensiz sevda çiçeklerim
Yüreğim hep yaralı dünyam param parça
Kördüğüm sensiz yürüdüğüm yollar hep karanlık
Bu gün her günden biraz daha fazla ölüyorum ,
Sensizliğin yalnızlığında her gün eriyorum ey sevgili..../





nurcihan erdogan