Araf
Arafın bahçesinde seyrederken cehennemi
İmgelerimle birlikte tümcelerimide yaktım içimde, Bir avuç yalnızlık tortusu Yırtık bir ihram bezi Ve tamamlanmış bir vasiyetin son noktasında Peyzajlanmamış bir yarım sevgi Şahikalanmayı beklemekte kalemimde Bir şehir daha yağmalandı dudaklarımda Şehzadebaşı bulvarında vuruldum Bir kabrin silinmiş mezar taşına Buram buram eflatun kokulu düşler Rengi tamamlanmış resimler mevcut içinde Karaya vurulmuş ebruli bir düşle Bir şehir daha yağmalandı dudaklarımda İşte o anda sen düşersin aklıma Kızıla boyanmış günlüğünle Kırık tırnağına takılan saçlarınla Yırtarken kızlık düşlerini Koynunda bulmuşken kadınlığını İhramına kan düşmüş hüznün düşer aklıma Ölümü yakıştıramazken kendine Arafın bahçesine kazdığın mezarlar mevcut şimdi elinde Arafın bahçesinde seyrederken cehennemi Sıratımmüstakim’de vurduk kendimizi Daha kokusunu duyamadan tenimizin Yaftalandık zakkum yalnızlıklarla Bırakılarak döllenmiş acılarımızla baş başa Oysa çok güzel anlatmıştın tümcelerinde bir düş’ün döl yatağına uzanır cümleler elemli de olsa doğudan gelir güneşli günler üzüm bağlarında sevdalar aklanan yalanlarda sen düş’te ben göçte şiir saklambaçta kimsesizler hiç kimseyim! Ya da tamamıyla senim! Selçuk ERKİ |
saygılarımla...