Kadınlar bilirim kendi hesabına hiç yıkanmadı. Tütün kokardı parmakları. Bir daktilonun tuşları kadar kederliydi gözyaşları. Hislerinin gurbetinde yaşayan…
Kadınlar bilirim ürkek orgazm çığlıklarıyla. Yerin kulağını sağır eden, Sesinde çocuk kokusu, bohçası hiç açılmamış İstanbul yolcusu.
Kadınlar bilirim ana avrat düz giden, Yolunu yine de bulamayan. İncir kokusunu göğsünde taşıyan. Koynu delik deşik…
Kadınlar bilirim Anadolu kadar kederli, Gözleri harp meydanı, erkeksi. Ellerinde kadim bir medeniyet. Göğün göğsünü sağar bebesine.
Kadınlar bilirim zerresinden bağış vermeyen. Adı Cumartesi. Bir yiğidin peşinden, Kaybetmiş bütün fesi.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KADINLAR BİLİRİM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KADINLAR BİLİRİM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.