kör balıkçının oltasından kurtulmuş
yaralı bir istavritim , mis denizde
kalbi kanlı demiş bana tuhaflığıma alışamayan toprak
isyanımla yüzleşemeyen şehir döne döne uzaklaşmış benden
milyarlarca yitik sesi tükürüp
suyu kaynattığım için bir afet olarak değerlendirmiş beni Tanrı

oysa ki boyun eğmemek için kaçtım
önünüzdeki sis perdesi hükümdarlığından
söyleyin ergenliğime çok ucuza sattım hatıralarımı
oturma eylemi yapıyor midemde cellat

kendimi kazıyorum yanlış gülümseyişlerden
kendimi kazıyorum fikrimdeki ince gülden
barışıyorum dudaklarımın kuruluğuyla
ilgilenmiyorum artık sözümün çocukluğuyla
sizin kışınız benden uzun
söyleyin eski şiirlerime korkmasınlar artık
başlıkların boyunlarını koparmayacağım
şarkılar besteleyeceğim şüpheci yanıma
ömrüm benimleyken arkasına saklanacağım gölgemin
söyleyin yere düşüşlerime
yenilgim de bana benziyor, öyle güzel


harika bir ilişki kuracağım nefretimle
şaşırmayacağım buldozerleri niye öldürmüyor ağaçlar
beton binaların meydanlara susuşu gibi
herkesten saklayacağım kirpiklerimin altındaki ormanı
limitet şirketler kurun siz unuttuklarınıza
ayıplamayacağım bakışlarınızın boşluğunu



elbet bir gün dost olabiliriz hiç karşılaşmadan
farkımız yok
rüzgarın sürükleyip yağmura dönüştürdüğü bulutlardan

aynı defterin kenar çizgileriyiz
yaprakları doldurmuşuz tatminsiz itaarkarlıklarla
işlenmemiş suç , görülmemiş rüya bırakmamışız

karar verdim kendi kendime
ciğerlerimi sabırla doldurup
kapıyı çarpıp çıkacağım
tertemiz bir sayfa bulmak için

vazgeçmeyecek ayaklarım kelebek olmaktan...