İyi kiyine işbaşında sevgilim, karanlık işçileri dilleriyle çalışıyor, mezar kazıyorlar elimden ayağımdan tutup sürüklüyorlar yaşamı öteleyen(daha doğrusu bana ötelemek isteyen)halleriyle içimdeki dev kadın gülüyor kahkahalarla bu aciz insanlara suretlerinde kardeş yazıyor beyinlerinde yaşıyorum terkedilmişliği yenilmiyorum azrail baltalarına çocukluğumun kiraz küpelerini takıp kulağıma hayatı kucaklıyorum nasıl da ufalıyorlar gözümde, küçülen ekmekler gibi onlar yanlış yorumunda Kur’anın arapça sözcüklerle çözülmüyor katmerli düğümleri bir kaç ezber sureyle geçeceğiz sanısıyla sıratı insanı çiğniyorlar dil denilen buldozerle kalıyorum orada bir gülün dikeninde şarkı söyleyen bülbül dinliyor sözümü sevgi diyorum sevgi büyütülmeli iyi ki karanlık yontucuları var elinde kalem, dillerinde sevdalı şarkılar ve boyuyorlar siyah bakışlı günleri masmavi gökyüzüne, güneşli denizlere orada kıyıda avlanıp, pişirilmiyor yunus balığı aç kalmıyor köpeklerle çocuklar insanlar kin kalın bir duvar örmeden yüreklerinde en güzel duygularla inceltiyorlar dokuyorlar kara kilimin üstünü ala sarıya yeşile böyle yitiyor sevgilim karanlık işçileri 27.01. 2015 / Nazik Gülünay |