KIRIK DÖKÜK ŞİİRgün sessizliğime düştü gece dudaklardan indi sulara gül dibinden kurudu dudaklarımda ufalanırken sensizlik her yer toz toprak elimiz yüzümüz kara döv suları yalnızlık vururken karanlığı göz çukurlarında gözyaşı unutmak için vefasızlığı yol arasın yanaklarında ellerim onsuzluğu anlat bugünde gelmeyeceksin çünkü sen gidensin harfler zikret kalem secdeye dur fısıltıyla düş yorgunluklarıma gecenin karanlığını anlatasın ve son sessizliği bozsun sarhoşun isyanı geçip gitsin gece içinden sendeleyerek deşerken yolları bir ayak sesi baktığım yer yüzü değil, yüzünü yollara düşüren hikayesiydi gidişinin gülesi geliyor yolların sus pus sevgiye cinnet alıp başını git susanın ardı sıra nefesimizle vur yüreğimizde kan kokan çiçekleri çocukluğumuz dualarla sıvazla saçlarımızı omzuna taktığım göz göz nazarlıklar kırgın gün batımları çırpın yürek de sevda yıkarken gözlerini yağmur yürüsün duvarlar üstüne bir ceset haykırır sonbahar dingin, kış kıskanç yüreğin unutkan hatırladıkça ağrır sen şehrine yabancı delirsin akrebi zamanın miadımız dönüp kendini soksun |
Kaleminiz iyilikler içın yazsın...
................................. Saygı ve selamlar..