Korku Korosu
orası geniş bir bahçe ve istediğini söyleyebilirsin
mesela bu büyük duvarların arkasında elini kolunu rahatça sallayan dev uykumuzda bize yalan söyleyen geniş vadilerin sahibi ve bir otobüs yolculuğunda evler git gide küçülürken sen onlara cüce çocuklar gibi gülümse menzilin kanayan son ismini söyle kırmızı kurbağalar sarı yelken hız esintileri kim bilir kaç ay dede ısırdı yüreğini siyah ağaçlar korku korosunu dolduruyor inanma sakın sabah olunca beyazlıklarda cesaretin ürperen adı olacaklar deniz kıyısında karanlıkları küreyen ilk ışık heyecanının radyo frekansındaki üç boyutlu şarkılar geçidi kulaklarımız hayal bir suyu yüzerek geçti ağladığımı anneme söylemeyin yoksa beni istanbul ısırır rengarenk seviyordum hepinizi kimsenin büyük elleri yoktu abartılı giysileri ve öç alan ruhumu batırdıkça ruhunuza sarılan o kardeşlik duygusu söyleyin otobüslere beni köyümde indirsin sonra o iki üç mezar lal olur bir patikadan başka bir patikaya yürüdükçe ayakları çoğalan eskiler pür dikkat ve sevinçli kelimeler ekleyerek boynuma sıcacık aktılar çürük elmalar armutlar çaylar. |