Bavulunu sırtlanmış sözcükler
Son sözünü söyle sevgili...
Yazacak bir şeylerimin olmaması mutluluğa denk geliyordu önceleri şimdi bu yoksunlukta sözcükleri bir arada tutmak çok zor. Bavulunu sırtlamış sözcükler kapı aralığında kör bir ışıkta neyi bekliyorsunuz gidecek bir yeriniz yok mu? bende bekliyorum an gelip çattığında Geçmişte olduğu gibi öfkeli kasılmalarımla zamanı oyalamaya çalışıyorum Son sözünü söyle sevgili. Gitmem gerek! her ne olursa olsun diye başlasam; dönüp baktığında , orda olmayacağımı biliyorum Dönüp bakışının çaresizliği büküyor kirpiklerimi utanmasam dökülecek tutmasam sözlere dökülecek; boğazımdaki düğüm. gitme diyeceğin apaçık saklanacak pek bir söz kalmadı... |