kıyıya terk edilmiş leylanın şiiribilmediği çıkmazlarda tebessümle yürüyen ıslıklayarak kanatıp ara sıra düşleri unutup bir diken mi yoksa bir şehir mi bir nokta mı yoksa hece mi bir şiirin içinde yoksandıkça unutulan leylam olduğunu hayat boyunca çiçek desenli etekler sevdiğini düşünüyorum yasak bir arzunun metruk bahçesi leylayı anımsatıp aslıya çok benzeyen bir destandan anımsıyorum seni bir çölden ısırıyor yetim gözlerim o asil güzelliğini sen sevda masalanın sırrını andıran kendimi hep küf kokan öykülere vuruyorum acımı dilime sürüyorum hain sanıyorlar beni sürülüyorum meydanları boşalan şehirlerden doğru değil aşkların böyle ucuzlaması diyorum bir kadın ağzıma sürüyor bereketli memelerini söyle herkese ne olursun sevgili çiçekli etkeler düşleyerek beni sevdiğini yazgımın uçuk tarafı kalbimin kardeşi baharların sonunun başından iyice olduğunu söyle anlasınlar destanların kaç ağıt gizlediğini soğumamış kül yığını ört üstüme ve oku sonra sevmediğim o sevda şiirlerini uzan ellerime ey bana aşkı çağrıştıran yenik bir kumandanım artık sessziliğe bulanan sesimle yankıla beni yeniden ve nolur şiiri haklı çıkar taşlanmayı göze alan azizeler gibi aşka ihanet katanların sinsiliğini hatırlat herkese kelimeler dalgındır çünkü ey alicenap ruhların derin güzelliği nakaratı gibisin bütün sevda şarkılarının imkansız aşkların yapay hüzünleri şiirler üretmeye alışkın dillerde içsel cümleler kuruyorlar sana baktıkça bence ölmelidir konuşmayı beceremeyen aşkın diliyle közlenmişken yüreklerin ateşi sessiz kalan ölsün hemen şimdi ! |
terkeden kelimeyi, ölümün en güzeliyle
dilini göğe bağlamış genç kalmıştır ebedi. .
keyifle okudum şiirinizi tebrik ederim