Dostum olmadıİnsan’ım pes ettim ben insanlığa Konuştum olmadı, sustum olmadı Usandım haksıza baş eğe eğe Şu bülbül dilimi kıstım olmadı Ukalâ durmadan hava basıyor Görmemiş böbür den ahkam kesiyor Bilmeyen konuşup beni kasıyor Kendini bilmeze, küstüm olmadı Kalemim tükendi, defterim doldu Verdiğim öğütler laflar da kaldı Çok uğraştım amma olanlar oldu Kimseye en ufak kastım olmadı Duymadım görmedim taklidi yaptım! Bana ne diyerek boş gözle baktım Yüzüme yalandan gülenden bıktım Meltem yellerin de estim olmadı Bu kurak çöllerde yeşil neylesin Kapat kulağını namert söylesin Seven gönüllerde sen hep gaylesin Haram otağında postum olmadı.. Leylican’ım ’dokuz köy den kovuldum’ Eyvallah diyerek durdum eğildim Açık sözlü oldum, yine döğüldüm Bir ALLAH’ın kul’u dostum olmadı. Leyla Yıldırım (Leylican) Not yoruma gelen tüm değerli dostlarıma teşekkürlerimi gönderiyorum. |
Kapat kulağını namert söylesin
Seven gönüllerde sen hep gaylesin
Haram otağında postum olmadı...
şiirini okuyunca hoşuma gitti kutlarım