Günahtır ekmeği atmayın çöpe
Yokluk çektinmi ki kıymet bilesin
Tellal olduk amma etmessin küpe
El ayak yaktınmı kıymet bilesin

Çiftçi kardeş ona ömrünü verir
Hasatı almazsa yağları erir
Bir yıl da kaç kere tarlayı görür
Tarla ektinmi ki kıymet bilesin

Çeken bilir araziye gitmeyi
Kuru yazılar da kalıp yatmayı
Kavramayla deste tığan etmeyi
Ekin söktünmü ki kıymet bilesin

Kayın peder ezan ile giderdi
Öküze saman yok, onu güderdi
Ayakkabı çamur,gömlek siperdi
Kağnı yıktınmı ki kıymet bilesin

Orağa giderdim, beşik sırtımda
Bey tırpan biçerdi deste ardında
Tırmığı çekerken,yemek derdinde
Çile çektinmi ki kıymet bilesin

Ekmek yapmak için tandır başına
Soğuk havaların , kara kışına
Kızınca kaynana geç kalışına
Boyun büktünmü ki kıymet bilesin

Çıra ateşinde ,hamur yoğurmak
Yakaçak toplayıp, tahtayı kurmak
Bir saniye yoktu dinlenmek durmak
Kütük söktünmü ki kıymet bilesin.

Ekmek yere düşse alır öperdik
Yerdemezdik hemen onu yutardık
Aç olsak; komşuya karnım tok derdik
Fırın yıktınmı ki kiymet bilesin

Mart ayında sarı buğday biterdi
Ambarda tane yok, bu kul ne gördü
İstesen komşudan oda yok derdi
Göğe baktınmı ki, kıymet bilesin

Teknoloji geldi, hepisi bitti
Ekmeğin de on dan değeri gitti
Leylican’ım israf can’a tak etti
Canın sıktınmı ki kıymet bilesin
*
LEYLA YILDIRIM 18,11,2012/ANKARA