tezhipAnkara’ya yağan kar içimde eskiyen yar gülüşüdür sokağa düşen kadınların kucaklarında bebek ölüsü öpersin koklarsın ses vermez aşk iki cihan korkusu okumaktan geçtim bakmak bile güzeldir kitabına ve altın değerinin haddini sayfalarında bulur leylanın gönlünün mihr’ini verecek söyle kaç zengin adam kaldı kaybettiğim bir güneş varken bu kış doğduğum gün Ay’ımı da zaptedeceksin öyle mi sırrını bildirdiklerinden öte kimden alır ışığını ateş böcekleri kendini nereden yakar insan bu amansız dünya bir zindan zindanda kapı kapıda parmak izi ardında leyli iki yürek cambaz gümüş boynunda güvercin ağlaması dizlerimde kalmadı derman ey Tanrım bütün tuttuklarını bırak |