VE BİLİYORSUN
Hangi köşeyi dönsem,
Başka bir umut çıkıyor karşıma Ve biliyorsun, Ben seni beklemek zorundayım. Umut, bir karanfil Umut, topuklu ayakkkabılarının sesi Umut, saçının kokusu Umut, sen. Bekleyiş, ben. Yol adın. 167 kilometre yol Yazıldı adın, 167 bin kere. Ve biliyorsun, Ben sana gelmek zorundayım. Zaten her yolun başı ben, sonu kalbim Her otobüs içimde durur, Kalbime varır. Kalbim bağımsız üç yıldır. Kalbimi gördüm, geçen gün. Nasılsın kalbim? Otur dinlen, yorulmuşsun. Karanfil tarlalarından, Karanfil topladım sana. Yoruldum, ama buldum. Ve biliyorsun, Ben sana yağmak zorundayım. Karanfiller suya muhtaç, Ben sana muhtaç Sen aşka muhtaç. Aç ellerini, görmek zorundayın. |
Kutluyorum kalemini haz aldım okurken
Kalemin daim olsun
______________________________________Saygılar Selamlar