ASİ
Adam Asi’nin kıyısında oturdu, hüznüyle beraber.
Bir elinde karanfil, diğer elinde geçmişten kalan anılar Oturdu, soğuk işlemişti içine tüm şiddetiyle İçinde bir cehennem vardı ama Kar yağan bir cehennem. Ay karanlık, adamın gözleri ondanda karanlık Kan bürümüş avuçlarını Karanfil kanı hep. Deli bir rüzgar esti, adam küfretti Son sigarası da yitip gitti. Baktı akan suya, cesetler Daha önce kaç can aldı bu Asi? Biri daha geliyordu herhalde, Ondandı suyun böyle coşkulu akışı. Hazırlanıyordu Asi, bir aşığa daha. Son kez içinden bir isim geçirdi adam Beş yıldır dilinde olan isim İsmi aldı sessizce kenara koydu Yanına da karanfili koydu Kıyamadı, bu sefer de kıyamadı Hoşçakal dedi, cevap yok Hoşcakalın dedi cevap yok Kimse yoktu Atladı gitti Bitti. |