YERYÜZÜNDE İLK YANARDAĞkaçarken sevdasızlığın zulmünden ’insan olunmalı’ dedi bir peri kız ilk karede de resmi yoktu yüreğinde bir ağırlık taşıyordu sonradan anlattılar yeryüzünde ilk yanardağ aslında oydu ’bu işler zor’ derdi belki bir köy kahvehanesinde abayı yakmış çulsuzun biri yüreğindeki ateşsizliğin suçunu cebindeki parasızlığa yükleyerek ve sevdanın yok oluşuna yeryüzünde seyirci kalırdı sadece gözyaşları dökerek şairler şiir yazardı kalemlerinin ucundan akan mürekkebin hep kırmızı olduğunu düşünerek ben bir gecekondu mahallesinde oranın en salaş kırahathanesinde başıboş hayallerimle kurduğum bir masada geceleri şarap içiyorum ve tanrılara karşı isyan çıkarıyorum |